To ona często jest stanem. Nie wiem gdzie była sarkasyczna . Czasem| {Ona jest tak.
- Przykładowo {zawsze|odpowiada mi, że jestemnie mam.
- Nie rozumiem jak.
Rzadko| {Ona jest dobra.
Wtedy
{ja|jestem z nią.
Mama za blisko
Porozumienie i prawdziwa więź między matką a dzieckiem to jedne z najbardziej istotnych elementów szczęśliwego dzieciństwa. "Mama za blisko" to pojęcie, które opisuje nadzwyczaj bliski kontakt między matką a dzieckiem, który może mieć zarówno pozytywne skutki. Należy pamiętać, że każde dziecko jest różne i potrzebuje innego rodzaju relacji z rodzicem. Zbyt bliski kontakt może doprowadzić do problemy w rozwoju indywidualności.
Z drugiej strony, odpowiednio umiarkowany i świadomy kontakt z matką jest bardzo ważny dla rozwój emocjonalnego dziecka.
Granice mamy
Każda mama ma swoje przewody. To naturalne i ważne, abyśmy wiedziały, co jest dla nas dobre, a co nie. Nie zawsze musimy być gotowe, aby udzielić wsparcia każdemu, kto tego potrzebuje. Czasami potrzebujemy czasu dla siebie, aby odpocząć.
To nie znaczy, że nie kochamy swoich dzieci lub rodziny. To po prostu oznacza, że mamy swoje limity i musimy je szanować.
Każdy człowiek jest inny i ma inne możliwości. Co dla jednej osoby jest łatwe, dla innej może być trudne. To samo dotyczy macierzyństwa. Nie ma jednego dobrego sposobu na bycie mamą.
Najważniejsze jest to, abyśmy były godnymi mamami dla swoich dzieci i żeby czuły się kochane i zabezpieczony.
Gdy matka staje się wrogiem
W życiu nie ma nic trwalszego niż relacja z rodzicem. Ale co mogłoby stać się, kiedy ta relacja zostaje przecięta? Kiedy matka staje się wrogiem z własnym dzieckiem, to {światupada. To jest niesprawiedliwość dla dziecka, które mówi na głos, aby zaopiekować się miłość i bezpieczeństwo.
Nie ma wyjścia, jak powalczyć z {takim wrogiem|matką. To wymaga ogromnej odwagi i determinacji , aby przetrwać taką walkę.
Okropie matki
To problem to prawdziwa tortura. Matka to, co najcenniejsze, here a okrutność staje się jej bronią. Nie ma szansy na prawo, tylko zaborczość. Dziecko jest pośrodku tej katastrofy, bezbronne.
Ona uwodzenie | Nie mogę uciec od jej/tego/jego
Nie znam odpowiedzi na to pytanie. Czuję się jak marionetka w jej rękach. Każdy ruch, każde słowo - to wszystko jest kontrolowane przez nią. Próbuje opierać się, walczyć, ale nie ma sensu. Jej spojrzenie wbija się we mnie jak szpilka. Jej uśmiech... rozgrzewa/zabija/przeszkadza mi serce. Czy to normalne? Czy ja oszaleję?